there is no cloud, it’s just someone else’s computer

De aankondiging van Stichting Internet Domeinregistratie Nederland (SIDN) van afgelopen 29 januari kan op kritiek rekenen. De stichting verplaatst haar ICT-infrastructuur naar Amazon Web Services (AWS), daardoor zien zij af van lokale partners en leggen zij het vertrouwen in de Amerikaanse techgigant.

Een keuze rustend op het argument dat hun systemen in de huidige vorm tijdrovend zijn. Welke door gebruikers van LinkedIn verworpen wordt, gezien de niet malse reacties onder hun aankondigingspost Hoewel de keuze vanuit zakelijk oogpunt begrijpelijk lijkt, ben ik van mening dat de keuze voor een lokale cloud-speler (Nederland heeft er genoeg) juist een strategischere en waardevollere keuze zou zijn. Waarom? Let’s dive in.

Nederland kent een sterke digitale sector. We haakten vroeg aan bij het internet en waren daardoor het eerste actieve landendomein buiten de VS. Nu de digitale sector volwassener is, stuurt men op efficiency. Alles moet sneller, makkelijker en goedkoper. Dan is het logisch om te kijken naar leveranciers die efficiency beloven, zoals Amazon, Google of Microsoft. Die iedereen graag helpen naar hun cloud te komen.

De bekende risico’s met betrekking tot privacy en de continuïteit van dienstverlening in een all-in-op-AWS strategie hoeven we hier niet opnieuw te benadrukken; dat is ook niet het punt dat ik wil maken. Wat volgens mij zeker zo zorgwekkend is bij de keuze voor AWS, is dat dit de positie van onze eigen digitale sector verzwakt en dat de afhankelijkheid van buitenlandse techbedrijven wederom toeneemt.

Je kunt het vergelijken met fabrikanten die in de laatvorige eeuw hun productie naar lagelonenlanden verplaatsten. Sindsdien kunnen consumenten gemakkelijk producten bestellen tegen lagere prijzen. Totdat er iets in de productieketen misgaat, zoals een vrachtschip dat het Suezkanaal blokkeert, en dan realiseren we ons ineens hoe afhankelijk we eigenlijk zijn; dat is hier ook aan de hand.

Natuurlijk biedt de AWS-cloud geweldige functionaliteiten. Je kunt verder gaan dan alleen het opstarten van virtuele servers; je kunt in één keer je volledige database-infrastructuur implementeren. Echter, hoe specifieker je het configureert, hoe lastiger en onwaarschijnlijker het wordt om ooit nog te ‘verhuizen’. Met dit in gedachten zou je moeten vasthouden aan het lift-and-shift-principe voor virtuele servers of containerplatforms. Gelukkig is Nederland hier tamelijk bedreven in.

Of we het leuk vinden of niet, SIDN heeft een keuze gemaakt. Een keuze die aangeeft dat er een marktvraag is die niet of niet voldoende wordt vervuld. Hier ligt een uitdaging. Organisaties zoals SIDN hebben echter de positie om dit kip-en-ei probleem op te lossen. Zij kunnen de lokale keuze maken en zo bijdragen aan het versterken van onze eigen ICT-sector, waardoor er ruimte ontstaat voor de ontwikkeling van echt waardevolle functionaliteiten en daarmee de afhankelijkheid van de buitenlandse techbedrijven stagneren.

Het is hoog tijd om die ongrijpbare cloud eens echt vast te pakken. There is no cloud, it’s just someone else’s computer.